Μενεξεδένιο σούρουπο,
αναγαλλιάζουν οι Ψυχές,
γιομίζει φώς η εσπέρα,
κι ώς το νερό της θάλασσας,
που φτάνει τον αγέρα.
Μύρτα, κρινάνθια, Χερουβίμ,
κι η φούσκα ώς τον Πλάστη !
Σμίξαν χαρούμενες πηγές,
Άγιες στιγμές , μοναδικές,
Της Πίστης Ηλιαχτίδες ...
Μές το παιγνίδι το γλυκό,
γίναν αχνό λιβανωτό,
μικρές φωνές και γέλια,
και συνεπήραν τις Καρδιές
Ψηλά ! 'Ως τα Ουράνια ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου