...Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΤΟΥ ΦάΡΟΥ...

...Εσύ Γυναίκα βαφτισμένη...
Από την προσμονή,στην προδοσία...
Από το παρελθόν, στο παρόν...
Απαρνήθηκες τη γλώσσα των Ανθρώπων,
και δέχτηκες την γλώσσα των πουλιών...
Αφουγκράζεσαι...
Τον Άνεμο,τα Κύματα,
το θρό'ι'σμα των φύλλων,που σου τραγουδούν
άλλοτε γλυκά κι ειρηνεμένα σαν νανούρισμα,
κι άλλοτε αγριεμένα σαν Θεών Κατάρες...
Στα ξέμπλεκα μαλλιά σου,
ρίχνεις την άμμο τη χρυσή,
κολλά πάνω σου αστρόσκονη...
Παίρνεις ένα κοχύλι και το ρωτάς...
Αφουγκράζεσαι και περιμένεις...
Απαντήσεις από μέσα του βαθειά, ν'ακουστούν...
Μία  απάντηση στο Αιώνιο Μεταθάνατον ερώτημα...!
Ρωτάς για ιστορίες,για εποχές,που εναλλάσονται,
οι πρωταγωνιστές πώς παραμένουν οι ίδιοι...
Παραβίασαν τα Σύνορα του Χρόνου στο  
Όνομα της Αγάπης...!!!
Οραματίζεσαι κάτω από τον
Υπέροχα Χλωμό Φωτεισμένο  Φάρο σου,
Κυρά μου...!