Κυριακή 16 Ιανουαρίου 2011
...ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΣΥΜΒΟΛΑΙΟ...Ζαν - Ζακ Ρουσσώ
Ό άνθρωπος γεννήθηκε ελεύθερος ...
άλλά παντού είναι σκλαβωμένος και αν κάποιος θεωρεί τον εαυτό του κύριο των άλλων, δεν παύει νά είναι πιο σκλάβος απ’ αυτούς…
«Αναλαμβάνω κάτι που δεν έχει γίνει ποτέ στο παρελθόν, ούτε και πρόκειται να βρει στο μέλλον μιμητές. Θέλω να δείξω στους συνανθρώπους μου έναν άνθρωπο σε όλη τη φυσική του αλήθεια, κι ο άνθρωπος αυτός θα είμαι εγώ. Μόνο εγώ. Την καρδιά μου τη νιώθω και τους ανθρώπους τους ξέρω. Δεν μοιάζω με κανέναν από όσους συνάντησα. Τείνω να πιστεύω πως δεν μοιάζω με κανέναν από όσους υπάρχουν. Κι αν δεν είμαι καλύτερος, είμαι οπωσδήποτε αλλιώτικος. Το αν η φύση έκανε καλά ή άσχημα που έσπασε το καλούπι μες στο οποίο με έχυσε είναι κάτι που δεν μπορεί να το κρίνει κανείς προτού με διαβάσει».
...Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΤΟΥ ΦάΡΟΥ...
...Εσύ Γυναίκα βαφτισμένη...
Από την προσμονή,στην προδοσία...
Από το παρελθόν, στο παρόν...
Απαρνήθηκες τη γλώσσα των Ανθρώπων,
και δέχτηκες την γλώσσα των πουλιών...
Αφουγκράζεσαι...
Τον Άνεμο,τα Κύματα,
το θρό'ι'σμα των φύλλων,που σου τραγουδούν
άλλοτε γλυκά κι ειρηνεμένα σαν νανούρισμα,
κι άλλοτε αγριεμένα σαν Θεών Κατάρες...
Στα ξέμπλεκα μαλλιά σου,
ρίχνεις την άμμο τη χρυσή,
κολλά πάνω σου αστρόσκονη...
Παίρνεις ένα κοχύλι και το ρωτάς...
Αφουγκράζεσαι και περιμένεις...
Απαντήσεις από μέσα του βαθειά, ν'ακουστούν...
Μία απάντηση στο Αιώνιο Μεταθάνατον ερώτημα...!
Ρωτάς για ιστορίες,για εποχές,που εναλλάσονται,
οι πρωταγωνιστές πώς παραμένουν οι ίδιοι...
Παραβίασαν τα Σύνορα του Χρόνου στο
Όνομα της Αγάπης...!!!
Οραματίζεσαι κάτω από τον
Υπέροχα Χλωμό Φωτεισμένο Φάρο σου,
Κυρά μου...!
Από την προσμονή,στην προδοσία...
Από το παρελθόν, στο παρόν...
Απαρνήθηκες τη γλώσσα των Ανθρώπων,
και δέχτηκες την γλώσσα των πουλιών...
Αφουγκράζεσαι...
Τον Άνεμο,τα Κύματα,
το θρό'ι'σμα των φύλλων,που σου τραγουδούν
άλλοτε γλυκά κι ειρηνεμένα σαν νανούρισμα,
κι άλλοτε αγριεμένα σαν Θεών Κατάρες...
Στα ξέμπλεκα μαλλιά σου,
ρίχνεις την άμμο τη χρυσή,
κολλά πάνω σου αστρόσκονη...
Παίρνεις ένα κοχύλι και το ρωτάς...
Αφουγκράζεσαι και περιμένεις...
Απαντήσεις από μέσα του βαθειά, ν'ακουστούν...
Μία απάντηση στο Αιώνιο Μεταθάνατον ερώτημα...!
Ρωτάς για ιστορίες,για εποχές,που εναλλάσονται,
οι πρωταγωνιστές πώς παραμένουν οι ίδιοι...
Παραβίασαν τα Σύνορα του Χρόνου στο
Όνομα της Αγάπης...!!!
Οραματίζεσαι κάτω από τον
Υπέροχα Χλωμό Φωτεισμένο Φάρο σου,
Κυρά μου...!
...ΤΗς ΑΓΑΠΗς ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ...
-Αν ανοίξετε την καρδιά σας και δεν βρείτε μπουμπούκι, σίγουρα ένας σπόρος θα υπάρχει...
ΕΝΑ ΠΑΝΕΜΟΡΦΟ ΛΟΥΛΟΥΔΙ..
ΣΕ ΧΑΙΔΕΥΩ ΜΕ ΕΝΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙ..
ΜΙΑ ΑΠΑΛΗ ΜΕΛΩΔΙΑ..
ΓΙΑ ΜΙΑ ΑΣΠΡΟΜΑΥΡΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ..
ΕΝΑ ΑΝΑΠΟΦΕΚΤΟ ΠΑΘΟς..
ΕΙΣΑΙ ΕΝΑ ΓΛΥΚΟ ΜΟΥ ΛΑΘΟς..ΜΙΑ ΚΙΝΗΣΗ ΦΕΥΓΑΤΗ..
ΜΙΑ ΑΓΑΠΗ ΜΥΡΩΔΑΤΗ..
ΕΝΑ ΚΕΝΤΗΤΟ ΜΑΝΤΗΛΙ
ΚΑΙ ΕΝΑ ΑΝΑΜΕΝΟ ΦΛΟΓΕΡΟ ΚΑΝΤΗΛΙ
ΜΑ ΓΙΑΤΙ ΜΟΥ ΚΡΥΒΕΣΑΙ;;;;
ΔΕΙΛΟ ΠΟΝΤΙΚΙ...!!!
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)