Πάντα γλυκό ήταν το τραγούδι του Ορφέα και πάντα η λύρα του μάγευε.
Μα όταν γύρισε κάποτε από το ταξίδι το απίστευτο, τότε τραγούδησε με μιαν ανείπωτη ομορφιά, με μια θαυματουργή χάρη.
Γιατί είχε γνωρίσει τον πόνο.
Κάποτε ήρθε η ώρα να πληρώσει το κοινό χρέος.
Τότε αντάμωσε ξανά την Ευρυδίκη και μπόρεσε άφοβα να την κοιτάξει στα μάτια.
Κι έμεινε πλάι της για πάντα.
Οι θεοί πήραν τη μαγική λύρα του Ορφέα και την έστησαν στον ουρανό.
Κάθε νύχτα τραγουδάει την αγνότητα και την αγάπη.
Καθώς ξέρεις, όλα τα άστρα το ίδιο τραγουδάνε.
